Oι δύο τύποι διαβήτη έχουν αρκετές διαφορές – ας δούμε ποιες είναι αυτές:

Τα αίτια 

  • Ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια γενετική νόσος που συνδέεται με προδιάθεση στα γονίδια χωρίς να είναι πληρως τεκμηριωμένη ιατρικά. Ανήκει στα αυτοάνοσα νοσήματα, και δημιουργεί ανεπανόρθωτη βλάβη στα βήτα-κύτταρα που ως αποτέλεσμα έχει την μη-παραγωγή ινσουλίνης. Δεν μπορεί να αποτραπεί.
  • Ο διαβήτης τύπου 2 από την άλλη έχει να κάνει περισσότερο με τον τρόπο ζωής – επηρεάζεται από την κακή διατροφή, την έλλειψη άσκησης και την αύξηση του βάρους.

Στον διαβήτη τύπου 2 υπάρχουν συμπτώματα της νόσου τα οποία αν κάποιος τα διακρίνει νωρίς, μπορεί να τον αποτρέψει. Οι αλλαγές στη διατροφή και στον τρόπο ζωής είναι ο ευκολότερος τρόπος να περιορίσει κάποιος την εξέλιξη της νόσου, παρόλο που συχνά συνταγογραφούνται και φάρμακα.

Ηλικία

  • Ο διαβήτης τύπου 1 εμφανίζεται σε μικρή ή νεαρή ηλικία ( βρεφική μέχρι και νεαρούς ενήλικες).
  • Από την άλλη ο διαβήτης τύπου 2 συχνά εμφανίζεται σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, ενήλικες στην συντριπτική τους πλειοψηφία, αν και τελευταία έχει παρατηρηθεί μια τάση εμφάνισης του διαβήτη τύπου 2 σε νεότερες γενιές.

Διάγνωση

  • Ο διαβήτης τύπου 1 εμφανίζεται ξαφνικά, σε αντίθεση με τον διαβήτη τύπου 2, όπου η νόσος εξελίσσεται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου.
  • Παρόλο που δεν είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό, οι άνθρωποι που νοσούν με τύπου 1 είναι συχνότερα μέσα στα κανονικά όρια βάρους σε σχέση με τους ανθρώπους που νοσούν με διαβήτη τύπου 2 που συχνά το βάρος τους είναι πάνω από τα φυσιολογικά όρια.

Διαχείρηση – Θεραπία 

Οι άνθρωποι που νοσούν με διαβήτη τύπου 1 πρέπει να κάνουν χρήση ενέσιμης ινσουλίνης, πριν απο κάθε γεύμα και μετά για διόρθωση εάν χρειάζεται.

Οι άνθρωποι με διαβήτη τύπου 2 συνήθως μπορούν να ελέγξουν τα συμπτώματα της νόσου με αλλαγές στην διατροφή, την άσκηση κλπ αλλά και αυτοί μελλοντικά ίσως χρειαστεί να κάνουν χρήση ινσουλίνης.

Ο διαβήτης τύπου 1 είναι ένα μεγάλο βάρος για τον ασθενή. Οι διαβητικοί τύπου 1 ξεκινούν ινσουλίνη με τη διάγνωση της νόσου και πρέπει να κάνουν χρήση της για το υπόλοιπο της ζωής τους, κάθε μέρα, με κάθε γεύμα. Η διαχείριση της νόσου χρειάζεται εκτενή εκπαίδευση: πώς θα προετοιμάσει κάποιος την ινσουλίνη και πώς θα κάνει την ένεση, τι, πώς και πότε θα φάει, πώς θα ελέγχει το σάκχαρο, τι θα κάνει αν ανέβει ψηλά ή πέσει πολύ χαμηλά. Δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη, η κετοαξίδωση και υπογλυκαιμία μπορούν να αποβούν μοιραίες.